MediaMag-ը սիրով հավաքագրել և Ձեզ է ներկայացնում հայ անվանի բանաստեղծ, արձակագիր Ավետիք Իսահակյանի մտքերը.

Սիրով չափեցեք, թող այն լինի ձեր միակ չափը ամեն բան չափելիս:

Սիրո իմաստը. երբ սիրում ես՝ հոգին է դառնում մարմնի պատյանը:

Կյանքը շոշափելի երազ է, երազը անշոշափելի կյանք:

Երազը մեր չխոստովանած, անկեղծ ցանկությունների հայելին է:

Լուսինը լճակի մեջ բանաստեղծություն է, իսկ երկնքում՝ իրականություն և նվազ գեղեցիկ, հմայիչ:

Քո ամենամռայլ ամպամած օրը միտքդ բեր, որ ամպերից վերև արև կա:

Ամենագեղեցիկ բանն աշխարհում մոր աչքերն են, թեկուզ միայն մայր ունենալու համար արժե աշխարհ գալ:

Աշխատանք, սեր, ընկերություն, ողջախոհություն, – սրանք միջոցներ են ապրելու համար:

Մարդը ձգտում է նրան, ինչն անհնար է: Հետո սկսում է ողբալ, թե ինչու՞ է անհնարը անհնար:

Ճշմարտությունը ոտքով է գնում, սուտը` թևերով:

Ծեր տղամարդը հին գինի է, իսկ ծեր կինը` հին ջուր:

Փողը մի օվկիանոս է, որի մեջ խեղդվում են վախը, սերը և պատիվը:

Ոգեշնչումը մի հյուր է, որը չի ստիպում այցելել ծույլերին, նա հայտնվում է նրանց մոտ, ովքեր իրեն կանչում են:

Ականջի մեկը բարեկամին են տալիս, մեկը թշնամուն:

Չկա այլանդակ սեր, ինչպես չկա գեղեցիկ բանտ:

Կանանց խոսել սովորեցնելու համար հազար հնարքներ կան, լռեցնելու համար` ոչ մեկը:

Թռչունը վանդակում միայն երջանկությունից չէ, որ երգում է: Գուցե դա բնավ էլ երգ չի՞:

Խղճի վերքերը երբեք չեն սպիանում:

Ամեն ինչ դեղ է և ամեն ինչ թույն: Կարևորը չափն է:

Եվ ի՞նչ է փառքը.
Այսօր քեզ մարդիկ եղջյուրներից վեր կբարձրացնեն, վաղը նույն մարդիկ սմբակների  տակ ճզմելու համար քեզ վար կնետեն:

Կյանքի սափորը լիքն է աղի ջրով, որ ինչքան խմում ես, այնքան ավելի ծարավանում, այրվելով խմում վերստին և զզվում, բայց բնավ չհագենում:

Չմոռանաս կիսվել ընկերներիդ հետ՝