Կարոտ եմ շնչում՝ դառը մի կարոտ,
Որն արյանս հետ դեպ սիրտս է հոսում
Ու դրանից էլ սիրտս է դառնանում,
Եվ իր հերթին էլ հոգուս վարակում:

Արտաշնչում եմ դառնացած կարոտ,
Լյարդացած կարոտ՝ քայքայող հոգիս:
Ու կյանքս դարձել է մի ամբողջ կարոտ՝
Կարոտներ այրող արյունվող սրտիս…

©Արամ Հակոբյան (Արխանգելո)