Կարճ և ուսանելի պատմություն հարաբերությունների մասին։
– Բարև, մենք այնքան երկար չենք տեսնվել, մի ամբողջ 10 տարի։
– Այո։
– Միգուցե խոսե՞նք։
– Ոչ։
– Ինչո՞ւ։
– Մենք կյանքի հանդեպ չափազանց տարբեր հայացքներ ունենք։
– Այսի՞նքն։
– Օրինակ, դու հիմա հագել ես սև կոշիկներ և սպիտակ շալվար։ Դա ինձ նյարդայնացնում է։
Նա հանեց կոշիկներն ու շալվարը, կանգնեց սրճարանի առաջ և ասաց.
– Իսկ այսպե՞ս։
Աղջիկը ծիծաղեց.
– Ի՞նչ ես ուզում։
– Այսօր, երեկոյան, հրավիրել քեզ ռեստորան։
– Լավ, համաձայն եմ։
Երկոյան։ Նրանք հանդիպեցին ռեստորանում։
– Եվս մեկ անգամ բարև։
– Բարև։
– Ուրախ եմ, որ եկար։
– Ես նույնպես։
Աղջիկը երկար նայում էր ինչ-որ ուղղությամբ։
– Տեսնո՞ւմ ես այն աղջկան, նրա զգեստը։ Ժամանակին ես էլ ունեի այդ զգեստից։ Այդ զգեստը հիմար տեսք է տալիս այդ աղջկան, մի՞թե ես նույնպես այդպիսի հիմար տեսք ունեի այդ զգեստով։
– Գիտե՞ս, ես ուզում էի քեզ ասել, արդեն շատ վաղուց, բայց չգիտես թե ինչու խիզախեցի միայն այսքան ուշ, ես ցանկանում եմ ամուսնանալ։ Այո-այո, արդեն ժամանակն է։
Աղջկա դեմքին ժպիտ հայտնվեց։ Տղան մատանի փոխանցեց նրան.
– Դու համաձա՞յն ես։
Աղջիկը գլխով արեց՝ ի նշան դրական պատասխանի։ Տղան վեր թռավ աթոռից և ամբողջ ռեստորանով մեկ սկսեց բղավել.
– Նա Համաձայն է, նա համաձայն է լինել իմ հարսանիքի վկան։
Աղջկա դեմքը այլայլվեց, իսկ աչքերին արցունքներ հայտնվեցին, իսկ տղան կռացավ աղջկա կողմը և ասաց.
– Հիշո՞ւմ ես, դու ասում էիր, որ ես երբեք չեմ կարողանա քեզ ցավեցնել։ Ուրեմն իմացիր՝ այն զգեստով աղջիկը իմ հարսնացուն է, և այդ հագուստը ես եմ նրան նվիրել։ Եվ շուտով մեր հարսանիքն է։ Դե ի՞նչ, դեռ ցավո՞տ է…
Գրանցվիր մեր 
