Առակ այն մասին, թե ինչու պետք չէ բարկանալ և ինչու է պետք լինել հնարավորինս քնքուշ և բարի…
Մի անգամ արևն ու քամին վիճեցին, թե ով է ավելի ուժեղ, և քամին ասաց.
– Ես կապացուցեմ, որ ավելի ուժեղ եմ: Տեսնո՞ւմ ես այն թիկնոցով ծերուկին: Գրազ կգամ, որ ես ավելի շուտ կստիպեմ նրան հանել թիկնոցը, քան դու:
Արևն ընդունեց գրազը և անցավ ամպի հետևը, իսկ քամին սկսեց փչել այնքան, մինչև որ վերածվեց փոթորկի։ Բայց ինչքան ուժեղ էր փչում քամին, այնքան ավելի շատ էր ծերուկը փաթաթվում իր թիկնոցի մեջ:
Ի վերջո քամին հանդարտվեց, իսկ հետո բոլորովին դադարեց: Այդ ժամանակ արևը դուրս եկավ ամպի հետևից և բարեհամբույր ժպտաց ծերուկին: Զգալով արևի ջերմությունը՝ ծերուկը ուրախացավ, և իր վրայից հանեց թիկնոցը: Հենց այստեղ էլ արևն ասաց քամուն.
-Քնքշությամբ և բարությամբ շատ ավելիին կարելի է հասնել, քան բարկությամբ։
Առակը՝ Լև Տոլստոյի
Գրանցվիր մեր 
