Երբ դուք սիրահարվում եք ինչ-որ մեկին, կա մի բան, որի մասին մարդիկ լռում են՝ հարաբերությունները իդեալական չեն և երբեք այդպիսին չեն լինի։ Նրանք Ձեզ չեն ասում, որ դեպի երջանկություն ճանապարհը լինելու է ծանր։ Նրանք Ձեզ չեն պատմում անխուսափելի խոչընդոտների մասին, որոնք կհանդիպեք ճանապարհին, պահերի մասին, երբ կցանկանաք հանձնվել և բաց թողնել զուգընկերոջը։
Նրանք չեն խոսում արցունքների, տառապանքի, բարկության, պրոբլեմների, կասկածների, երկմտանքների, ռիսկերի, մարտահրավերների մասին, որոնք դուք պետք է ընդունեք տղամարդկայնորեն կամ ստի մասին, որոնք ստիպված եք լսել։
Դուք ոչ միշտ է, որ լավ կլինեք և դա նորմալ է, այդպիսին է կյանքը և այդպիսին է սերը։
Ամեն որոշում, որ ընդունում եք, ամեն ցավ, որ ապրում եք, ամեն հոգու ճիչ, որ ճնշում եք ձեր ներսում՝ այդ ամենը մեծ գին կունենան, բայց նաև արժանիք՝ դրանցով անցնելու համար։
Հենց այդ պահերին է, երբ գիտակցում ես, որ սերը իդեալական չէ։
Սերն ընդունում է զուգընկերոջն այնպիսին, ինչպիսին որ կա՝ իր բոլոր թերությունների, կատարած սխալների, ստերի և պրոբլեմների հետ հանդերձ։
Սերը իդեալական չէ։
Սերը՝ հեշտ չէ։
Բայց հնարավոր է, որ այն այդպիսին չպետք է լինի, որ դուք լինեք երջանիկ։