Փոքրիկ սատանիկը գալիս է փոքրիկ հրեշտակի մոտ և հարցնում. «Ի՞նչ է սերը»…

– Ես չգիտեմ, իսկ արի գնանք սատանայից հարցնենք, – պատասխանում է հրեշտակը:

Նրանք մոտենում են սատանային և հարցնում.

– Սատանա, իսկ ի՞նչ է սերը:

Սատանան խոժոռվում է և բարկացած վռնդում նրանց: Հետո հրամայում է այլևս այդ հարցով իր մոտ չգալ.

– Գնացեք Աստծու մոտ: Դա նա է Սեր, ամենը սեր է, ամենը աստված է…: Ահա և թող պատասխանի:

Իրար ձեռք բռնած նրանք բարձրանում են դրախտ, մոտենում Աստծուն և ասում.

– Աստված պապիկ, իսկ ի՞նչ է սերը:

– Ճիշտն ասած ես առաջին անգամ եմ լսում այդպիսի բառ, բայց ես լսել եմ, որ մարդիկ հաճախ են այդ մասին խոսում, սիրո մասին, ես քեզ սիրում եմ և այլն: Նրանք որոշել են, որ դա ինչ-որ կերպ ինձ հետ է կապված: Իջեք Երկիր և մարդկանցից հարցրեք, թե ինչ է սերը, – ասում է Աստված:

Մի փոքր վշտացած, որ իրենց անընդհատ այս ու այն կողմ են ուղարկում, նրանք իջնում են Երկիր, մոտենում առաջին պատահած մարդուն, որպեսզի հարցնեն, թե ի՞նչ է սերը:

– Օ՜, սեր, ինչպես ասեմ, սերը դա այնպիսի մի բան է…, ինչ-որ անբացատրելի…, դա երբ…, դե դա կարծես նման լինի…

– Պարզ է, – ասում է սատանիկը, – գնանք այստեղից հրեշտակիկ, նրանք նույնպես չգիտեն:

Այստեղ նրանք մոտենում են անդունդին, որպեսզի ցատկեն իրենց աշխարհներ: Եվ հենց այդ պահին հրեշտակը տեսնում է տարօրինակ մի արարած…

Եվ այստեղ հրեշտակն ասում է.

– Լսիր, այնտեղ ինչ-որ տարօրինակ արարած է, անհասկանալի, մորուքով, արի նրանից հարցնենք, թե ինչ է սերը:

– Եթե սատանան չգիտի, Աստված չգիտի, մարդիկ չգիտեն, որտեղի՞ց նա պետք է իմանա, – ասում է սատանիկը։

– Նա ինչ-որ խելացի տեսք ունի… Միգուցե նա գիտի… մենք ոչինչ չենք կորցնում… դե չգիտի՝ չգիտի.., մենք միևնույնն է եկել ենք ցատկելու… գնանք հարցնենք։

Եվ ահա նրանք մոտենում են այդ տարօրինակ արարածին և ասում.

– Ասա խնդրում եմ, ի՞նչ է սերը։

Այդ արարածը ուշադիր նայում է մեր զույգին, ժպտում և հարցնում.

– Սատանայի մոտ եղե՞լ եք։

– Այո, եղել ենք, – նյարդայնացած պատասխանում է սատանիկը։

– Իսկ ի՞նչ ասաց նա ձեզ, – հարցնում է արարածը։

– Նա մեզ ուղարկեց Աստծու մոտ, – պատասխանում է հրեշտակիկը։

– Մմմ… դուք Աստծո մոտ եղե՞լ եք։

– Դե այո, ասում է չէ՞, որ եղել ենք, – բարկացած պատասխանում է սատանիկը։

– Իսկ Աստվա՞ծ ինչ ասաց։

– Նա մեզ ուղարկեց մարդկանց մոտ, պատասխանում է հրեշտակը։

– Աաաա, փաստորեն դուք մարդկանց մոտ էլ ե՞ք եղել։

– Այո, եղել ենք, – հաստատում է սատանիկը և պատրաստվում հրաժարվել այս մտահաղացումից։

– Իսկ մարդիկ ձեզ ի՞նչ ասացին։

– Մարդիկ նույնպես չեն կարողանում բացատրել, – հիասթափված պատասխանում է հրեշտակը։

– Եվ դուք այդպես էլ չհասկացա՞ք ինչ է սերը, – ժպտալով հարցնում է արարածը։

– Ոչ, – միաժամանակ պատասխանում են սատանիկն ու հրեշտակիկը։

Այդ ժամանակ արարածը նայում է նրանց ձեռքերին և ասում.

– Պատասխանը ձեր ձեռքերում է։

– Այսի՞նքն, այդ ինչպե՞ս մեր ձեռքերում… , – տարակուսած հարցնում է սատանիկը։

– Սերը՝ սոսինձ է ձեր ձեռքերին։ Դա երբ ձեր ճանապարհի սկզբից մեկմեկու ձեռք բռնած՝ անցաք դժոխքը, դրախտը և պտտեցիք ամբողջ աշխարհը՝ առանց բաց թողնելու միմյանց ձեռքերը։

Ինչ էլ որ պատահի, բաց չթողնեք նրա ձեռքը, ում սիրում եք։