Ահա թե ինչու է պետք միշտ հարցեր տալ…
Բռնում է վիշապը անտառում գայլին և ասում.
– Նայիր, գրանցում եմ. «Գայլ, մոխրագույն, մեկ հատ»։ Այսօր ճաշին կգաս ինձ մոտ, ես քեզ կուտեմ։ Հասկացա՞ր։
– Հասկացա։
– Հարցեր ունե՞ս։
– Ոչ։
Եվ գնաց գայլը գլխիկոր։
Վիշապը շարունակում է իր ճանապարհը անտառով և բռնում է աղվեսին.
– Նայիր շեկլիկ, գրանցում եմ. «Աղվես, շեկլիկ, պոչավոր, մեկ հատ»։ Այսօր ընթրիքին կգաս ինձ մոտ, ես քեզ պետք է ուտեմ։ Հասկացա՞ր։
– Հասկացա։
– Հարցեր ունե՞ս։
– Ոչ։
Եվ գնաց աղվեսը տխուր, տրտում։
Իսկ վիշապը շարունակում է ճանապարհը և այս անգամ բռնում է նապաստակին և ասում.
– Նայիր շլդիկ, գրանցում եմ. «Նապաստակ, երկար ականջներով, մեկ հատ»։ Վաղը նախաճաշին կգաս ինձ մոտ, ես քեզ կուտեմ։ Հասկացա՞ր։
– Հասկացա։
– Հարցեր ունե՞ս։
– Այո։
– Հարցրու։
– Իսկ կարելի՞ է չգալ։
– Կարելի է։ Ջն-ջ-ում եմ։
Գրանցվիր մեր 
