Մեզանից յուրաքանչյուրը գտնվում է հասարակության մեջ, որը այսպես, թե այնպես ազդում է մեր վրա։ Բայց մեզնից քչերն են մտորում այն մասին, թե որքան մեծ ազդեցություն ունեն նրանք, ովքեր մեզ շրջապատում են։
Այս առակը կստիպի Ձեզ մտորել Ձեր շրջապատի մասին.
Մի անգամ մարդը արծվի ձու է գտնում և դնում այն հավերի մոտ:
Արծվի ճուտիկը մեծանում էր հավի ճուտիկների հետ և հետզհետե նմանվում էր նրանց՝ նա կչկչում էր հավի պես, փորփրում էր հողը ճիճու գտնելու ակնկալիքով և չեր կարողանում թռչել:
Անցնում են տարիներ: Մի անգամ արդեն մեծացած արծիվը երկնքում վեհ մի թռչուն է տեսնում: Շատ վեհ կեցվածքով թռչունը ճեղքում էր քամու ալիքները և հազվադեպ թափահարում թևերով:
Հիացած արծիվը հարցնում է.
– Ո՞վ է սա:
– Սա Արծիվն է՝ բոլոր թռչունների արքան, – պատասխանում են նրան: – Նա պատկանում է երկնքին, իսկ մենք հավերս՝ պատկանում ենք երկրին, հողին:
Այսպես ապրեց արծիվը որպես հավ և մեռավ որպես հավ, քանի որ հավատում էր իր հավային պատկանելիությանը:
Ձեր շրջապատը ազդում է Ձեզ վրա ուզում եք Դուք դա, թե ոչ: Հիշե՛ք այս մասին և նաև հիշե՛ք, որ Ձեր շրջապատի սահմանափակ չափորոշիչները ոչ մի դեպքում Ձեր հնարավորությունների որոշիչ չեն կարող լինել:
Գրանցվիր մեր 
