Նորից իմ առջև մի գանձ է շողում,
Նորից շլացնում աչքերս լույսով:
Այս ի՞նչ հրաշք եմ ախր ես տեսնում,
Ինչու՞ է սիրտս լցվում գույներով:
Ախր ինչու՞ եմ երբ նրան տեսնում`
Դառնում գերի տխրության գրկում:
Ախր ինչի՞ց է երբ նրան տեսնում`
Հայացքս նրանից այլ կողմ չի թեքվում:
Լուսավոր հրաշք, գանձ հեքիաթային:
Կյանքիս լոկ իմաստ, սեր իմ երկնային:
Քո դեմքը իմ օդն է, և առանց որի
Գեթ վարկյան անգամ ես էլ չեմ ապրի:
Գրանցվիր մեր 
