Մի ամուսնական զույգ տեղափոխվում է նոր բնակարան։ Առավոտյան, կինը մոտենում է պատուհանին՝ դրսի տեսարանով հիանալու համար։
Նա ուշադիր նայում է շուրջ բոլորը, և հանկարծ նկատում, որ դիմացի շենքի հարևանուհին պատշգամբում արևին է փռում սպիտակեղենը։
– Նայիր, ինչ կեղտոտ է նրա սպիտակեղենը, – ասում է նա ամուսնուն։
Սակայն ամուսինը շարունակում է կլանված թերթ կարդալ և թվում է թե նույնիսկ չի էլ լսում կնոջ խոսքերը։
– Ամենայն հավանականությամբ նրա լվացքի փոշին լավ որակի չէ, կամ էլ նա չգիտի լվացք անել, պետք է նրան խորհուրդ տալ։
Եվ այսպես շարունակվեց մի քանի շաբաթ։ Ամեն անգամ, երբ դիմացի շենքից հարևանուհին փռում էր սպիտակեղենը՝ կինը զարմանում էր և նշում, թե որքան կեղտոտ է սպիտակեղենը։
Բայց մի անգամ, արևային մի օր, կինը մոտենում է պատուհանին և զարմացած բացականչում.
– Վայ, իսկ այսօր սպիտակեղենը կատարյալ մաքուր է։ Վերջապես մեր հարևանուհին լվացք անել սովորեց։
– Ոչ, բանը ամենևին էլ դրանում չէ, – պատասխանում է ամուսինը, – ուղղակի, այսօր առավոտյան ես ավելի վաղ արթնացա և մաքրեցի պատուհանները։