Շատ վաղուց Երկրի վրա գոյություն ուներ կղզի, որում ապրում էին բոլոր հոգևոր արժեքները…. Գեղեցիկ և իմաստուն առակ:
Շատ վաղուց, Երկրի վրա գոյություն ուներ կղզի, որում ապրում էին բոլոր հոգևոր արժեքները: Բայց մի անգամ նրանք նկատում են, որ կղզին սկսել է ջրի տակն անցնել: Բոլոր արժեքները նստում են իրենց նավակները և հեռանում: Կղզում մնում է միայն Սերը: Նա սպասում էր մինչև վերջ, բայց երբ արդեն սպասելու ոչինչ չէր մնում, նրա մոտ նույնպես ցանկություն է առաջանում հեռանալ:
Այդ ժամանակ, նա կանչում է Հարստությանը և խնդրում, տեղ տալ նավի վրա: Բայց Հարստությունը պատասխանում է.
– Իմ նավի վրա շատ թանկարժեք իրեր և ոսկի կա, քեզ համար այստեղ տեղ չկա:
Երբ կողքով անցնում էր Տխրության նավը, Սերը խնդրում է, որպեսզի վերջինս իրեն վերցնի իր նավի վրա: Սակայն Տխրությունը պատասխանում է.
– Կներես Սեր, բայց ես այնքան տխուր եմ, որ պետք է միշտ մնամ միայնակ:
Հանկարծ Սերը նկատում է Հպարտության նավը և խնդրում է նրա օգնությունը, բայց նա էլ բացատրում է, որ Սերը կխախտի իր նավի հարմոնիան:
Կողքով անցնում էր Ուրախությունը, բայց սա էլ այնքան տարված էր ուրախությամբ, որ նույնիսկ չի լսում Սիրո օգնության ճիչերը:
Այդ ժամանակ Սերը սկսեց հուսալքվել: Բայց քիչ անց, հանկարծ, ետևից ինչ-որ մեկը ասում է.
– Գնանք Սեր, ես կվերցնեմ քեզ ինձ հետ:
Սերը շուռ է գալիս և տեսնում ծերունու: Ծերունին հասցնում է Սիրուն մինչև անվտանգ ցամաք: Եվ երբ ծերունին արդեն հեռու էր, Սերը հասկանում է, որ մոռացել է հարցնել անունը:
Այդ ժամանակ նա դիմում է Գիտելիքին.
– Ասա՛ ինձ Գիտելիք, ո՞վ էր նա, որ փրկեց ինձ:
Գիտելքը պատասխանում է.
– Դա Ժամանակն էր:
-Ժամանա՞կը, – կրկին հարցրեց Սերը, – բայց ինչո՞ւ նա ինձ փրկեց:
Գիտելիքը նայեց Սիրուն, հետո նայեց դեպի հեռուներ ուր գնացել էր Ժամանակը և պատասխանեց.
– Որովհետև միայն Ժամանակը գիտի, թե որքան կարևոր է կյանքում Սերը: