Հումորային առակ: Բայց հիշեք, ամեն հումորում կա ճշմարտության ինչ որ մի մաս:
Մի անգամ քահանան առաջարկում է միաձնուհուն մեքենայով նրան հասցնել տուն՝ մենաստան: Նստելով մեքենան միանձնուհին ոտքը գցում է ոտքին այնպես, որ նրա ազդրը մերկանում է: Քահանան դա տեսնելով հազիվ է խուսափում վթարից: Ուղղելով մեքենան նա աննկատ ձեռքը դնում է միանձնուհու ոտքին: Միանձնուհին ասում է.
– Հայր, Դուք հիշո՞ւմ եք Սաղմոս 129-ը:
Քահանան ետ է քաշում ձեռքը: Բայց փոխանցման ժամանակ նա նորից ձեռքը տանում է դեպի միանձնուհու ոտքը:
Միանձնուհին կրկնում է.
– Հայր, Դուք հիշո՞ւմ եք Սաղմոս 129-ը:
Քահանան ներողություն է խնդրում.
– Կներեք ինձ քույր, սակայն մարմինը թույլ է:
Հասնելով մենաստան միանձնուհին ծանր հոգոց է հանում և դուրս գալիս մեքենայից:
Արդեն եկեղեցում քահանան գտնում է Սաղմոս 129-ը և կարդում. «Գնա առաջ և փնտրիր, վերևում դու կգտնես երջանկություն»:
Առակը ցույց է տալիս. Եթե դուք լավ չգիտեք Ձեր աշխատանքը, ապա զարգացման, առաջ գնալու շատ հնարավորություններ կանցնեն ուղիղ Ձեր քթի տակով:
Գրանցվիր մեր 
