Գեղեցիկ, հեգնական, զգայուն և, իհարկե, շատ տաղանդավոր: Ահա թե ինչպես ենք մենք հիշում Շոն Քոններիին: Նա առաջինն էր, ով խաղաց 007-ը՝ նկարահանվելով Բոնդի յոթ ֆիլմերում։ Իսկ «Անձեռնմխելիները» դրամայում Ջիմ Մելոունի կերպարը ստեղծելու համար Քոններին արժանացավ «Օսկար»-ի և «Ոսկե գլոբուս»-ի։
2003 թվականին դերասանն ավարտեց կեսդարյա կարիերան և մեկնեց Բահամյան կղզիներ ապրելու։ Նրան երբեք դուր չի եկել հոլիվուդյան կենսակերպը՝ նախընտրելով ապրել հեռավորության վրա։ Այնտեղ նա գոլֆ էր խաղում և կնոջ հետ չափված կյանք էր վայելում։
2020 թվականի օգոստոսին Շոն Քոններին դարձավ 90 տարեկան, իսկ հոկտեմբերին նա մահացավ։ Դերասանի այրին՝ Միշելին Ռոկեբրունը, ասել է, որ թուլամտության պատճառով շատ դժվար էր ամուսնու համար, սակայն հավելել է. «Համենային դեպս նա մահացավ քնի մեջ: Շատ խաղաղ: Ես ամբողջ ժամանակ նրա հետ էի, և նա պարզապես գնաց: Դա այն էր, ինչ նա ուզում էր»:
Չմոռանաք բաժանորդագրվել մեր Telegram ալիքին:
Եկեք հիշենք Շոն Քոններիի մի քանի վառ մեջբերումները՝ նրա կյանքի կանոնները.
- Իմ կյանքը պատահականության և բախտի խառնուրդ է: Երբ պատերազմը սկսվեց, ես ինը տարեկան էի։ Էդինբուրգում մենք լիովին աղքատության մեջ էինք ապրում։ Ես սկսեցի աշխատել տասներկու տարեկանում և մեկ տարի անց թողեցի դպրոցը: Դժվար թե կարելի է ասել, որ ես ինչ-որ կրթություն եմ ստացել։ Ես ամեն ինչին հասնում էի խելքով։ Ահա թե ինչու եմ ինձ փոքրիկ տղա զգում ինտելեկտուալ հասարակության մեջ:
- Մայրս երբեք ինձ իսկապես չի գրկել կամ համբուրել: Երբեք չէի մտածի, որ դա կարող է լուրջ հետևանքներ ունենալ կյանքում։ Եվ դա շատ բան է բացատրում, այնպես չէ՞:
- Կարո՞ղ եք ինձ բացատրել, թե որտեղից են կանանց մոտ այդ մոլուցքը կոշիկների նկատմամբ: Շատ տարիներ առաջ ինձ մի քանի զույգ տվեցին ֆիլմի նկարահանման հրապարակում, և ես դեռ կրում եմ դրանք:
- Երբ ես քսան տարեկան էի, ինձ հետ արտառոց դեպք պատահեց: Ես հանդիպեցի մի ամերիկացու՝ Ռոբերտ Հենդերսոնին, միասին խաղացինք թատրոնում։ Նա ինձ տվեց գրքերի ցանկ՝ Ջորջ Բեռնարդ Շոուի «Դերասանի աշխատանքը իր վրա» և Ստանիսլավսկու «Իմ կյանքը արվեստում», Թոմաս Վուլֆ ամբողջը, Օսկար Ուայլդ ամբողջը, Իբսենը ամբողջը, Պրուստի «Կորած ժամանակի որոնումներում», «Ուլիսես» և Ջոյսի «Ֆիննեգանի հոգեհանգիստը»: Այս առաջին գրքերը աներևակայելի դժվար էին կարդացվում, բայց վաղ թե ուշ դու ընկղմվում ես դրանց մեջ: Բացի այդ, ձեռքի տակ ունեի բացատրական բառարան։
- Իմ և Բոնդի միջև կա մեկ կարևոր տարբերություն: Նա գիտի, թե ինչպես լուծել խնդիրները:
- Ես երբեք չեմ մրթմրթում: Ես մեծ հարգանքով եմ վերաբերվում յուրաքանչյուրին, ով պրոֆեսիոնալ է անում իր աշխատանքը՝ լինի դա ատաղձագործ, լուսավորող ինժեներ, թե տնօրենի օգնական: Ամեն ոք, ով աշխատել է ինձ հետ, դա կվկայի: Եթե մարդկանց դուր չգար այն, ինչ անում եմ, ես հիմա կաթի առաքիչ կլինեի: Եվ ես երբեք չեմ մոռանում դրա մասին:
- Միշտ ցանկացել եմ լավ դեմքով ծեր մարդ լինել, ինչպես Հիչքոկը կամ Պիկասոն:
- Ես հանդիպեցի կնոջս գոլֆ խաղալիս: Նա ֆրանսիացի է և այն ժամանակ անգլերեն չէր խոսում, իսկ ես ֆրանսերեն չէի խոսում, ուստի մենք քիչ հնարավորություն ունեինք միմյանց ձանձրացնելու զրույցով: Դրա համար մենք շատ արագ ամուսնացանք։
- Ես սիրում եմ կանանց։ Չեմ հասկանում, բայց սիրում եմ:
- Լուռ ժեստը կարող է մեկ ակնթարթում ավելի շատ բան հաղորդել, քան մեկ րոպե երկխոսությունը: Ի տարբերություն դերասաններից շատերի, ովքեր չեն սիրում, երբ ռեժիսորը դուրս է նետում իրենց տողերը, ես ամբողջ ուժով յուրացնում եմ իմը: Երբ Սթիվեն Սփիլբերգն ընդունեց «Վերջին խաչակրաց արշավանքում» երկխոսությունը տեսողական փոխազդեցությամբ փոխարինելու իմ տասը գաղափարներից ինը, դա աշխարհի լավագույն հաճոյախոսությունն էր: